म आफैले गर्दा दु:ख पाएको हो

-सुजन कुईकेल

'म आफैले गर्दा दु:ख पाएको हो' यति भनेपछि उ बोल्न बन्द गर्यो । म नसुनेझै गरे पनी सुनी रहेको थीए । सायद उसको छेउमा बसेर एकटकले सुन्दै टाउको हल्लाउने उसको साथी थीयो होला । म बसमा चढ्न भन्दा पहिला बाट होला उनिहरुको कुराकानी सुरु भएको । मैले उनीहरु को कुरा सुन्दा लाग्यो विचरा सार्है दु:ख पाएको रैछ भनेर । म मात्र होइन मेरो ठाउमा भएर जो कोइले उनीहरुको कुरा सुनको भए पनी तेही अड्कल गर्थे होलान् । केहीबेर अगाडि उ भन्दै थीयो,'सायद भगवानले नै मलाई यस्तो गरेका छन्। कुनै कुरा सजिलै हुन्छ भने नी म किनकिन गार्हो तरिकाले गरीरहेको हुदो रैछु। जति सजीलो बनाएर गरु भन्यो त्यतीनै अप्ठारो बाटो रोजीरहेको हुदोरैछु। के गर्ने यार? भगवानले मेरो लागी पक्कै केही राम्रो त लेखेका होलान् नी?' उसले आफ्नो साथीलाई यस्तो भनीरहदा म आफ्नो मन मनै भगवनलाई भन्दै थीए 'धन्य प्रभु म एक्लो होला तीमीले यस्तो बनाएको भनेको त मजस्तै अर्को नी बनाएका रैछौ' । बस नीरन्तर आफ्नै गती लीइरहेको थीयो म झलास्स भए। म झर्न पर्ने ठाउ पनी कटिसकेछ, अनि फेरी तेही बसमा फर्कने सङ्कल्प गरेर उनिहरुको कुरा सुन्ने निधो गरे। आज फेरि कसैको दु:ख सुन्न मन लाग्यो, यस्तै हुनेरैछ आफ्नो दु:ख सुन्ने कोही न भएपछि। गोजीबाट मोबाईल झिकेर मैले साथीलाइ text गरे म आउन ढिला हुन्छ भनेर। तेही मोबाईल चलाएको अभिनय गरेर फेरि उनि हरुको कुरा सुन्दै थीए। 'म आफैले गर्दा दु:ख पाएको हो' भनेर रोकिएको उ आफ्नो साथीलाई ल म झर्ने ठाउ आयो भोलि भेटौला भनेर बसबाट ओर्लियो। बिचरा म जस्को कुरा सुन्न भनेर आफु ओर्लन पर्ने ठाउमा ओर्लिएको थीइन तेही मान्छे ओर्लीदीयो। मनमनै सोचे भगवानले मलाइ फेरी ठगे । होइन म भन्दा उ पो ठगीयो, अहिलेको समयमा अरुको दु:ख सुन्ने मान्छे कहा पाईन्छ र। हुन त मैले सुनेर केनै गर्न सक्थे र भनेर पनी होला इश्वोरले उसलाई तेही झरालेका र सायद मलाई त्यो बसमा बिनासित्ति बस्न चाही भगवानले दीएको सजाए होला अरुको दु:ख सुन्ने मात्र भएकाले।